tipik türk ve kürt kadınını ifade eden deyim. kedi bilindiği gibi nankör bir hayvandır. kim ekmek verirse ona yavşar pardon kuyruk sallar. yaralı parmağa işemez. bokun ilaç desen kuma gömer, betona sıçmaz. kırk yıl beslesen kırkbirinci yıl fakir düşsen mamasını veremesen anında terkeder seni. çalışmaz, hiçbir boka yaramaz, hazır yiyicidir. ezeli düşmanı köpek gibi sadık değildir bilakis ekmek veren eli ısırır tekmeleyen ayağı yalar. işte bu ahval ve şerait içinde dahi, türk ve kürt erkeği olarak birinci vazifen bu nankör kedilere tapmak, usanmadan yılmadan peşinde koşmak, nazını saçmasapan tripleri çekmek, yememek yedirmek, koşulsuz ve şartsız hesabını ödemek, kul ve köle olmak, önünde diz çöküp ayaklarını yalamaktır. mevcudiyetinin ve istikbalinin yegane sebebi bu nankör kedileri beslemektir. (bkz: abazan kurtuluş örgütü)
