doğruluğuna inandığım bir görüş bu... bunca yıllık cemiyet hayatım var, kar yağdı diye sevinen bir tane elit, hali vakti yerinde, entelektüel insan görmedim...
kar yağdı diye sevinen insanların hepsinin kesinlikle bir varoş geçmişi var. üzerlerine sinmiş zavallılık kokusunun kar örtüsü altında kalıp hissedilmeyeceğini zannedecek kadar da içleri geçmiş.
kar beyazla özdeşleşir... temzilik, paklık, doğallık. tüm renkleri örten bir perde. aynı zamanda eşitlik nişanı. doğanın tek renge bürünmesi...
kar yağdığı zaman elit insanlara daha da yaklaşacaklarını hayal eden modern çağ varoşları o anı iple çekerler... çocuk gibi sevinirler. sorsanız çoğu aslında neden sevdiğini bilmez. derin metaforlar içeren bu doğa olayının bilinç altında yatan eziklik kompleksinin ilacı olduğunun farkına varamazlar... ama, severler işte. çünkü yağan karın geçmişte vaya gelecekte karanlık ne varsa örteceğini sanırlar. onlar için bir fırsat, bir umuttur...
cidden yaaa salak, çocuk, ezik veya varoş değilse nasıl bir manyak kar yağdı diye sevinir. birisi bunu bana açıklasın.
