uzun bir süre geçti aradan. bitti. ağladım, astım krizlerine girdim çıktım, girdim çıktım sonra yine ağladım. nefes alamadım çoğu zaman. bütün oksijenim bitmiş gibi geldi hep bana. kalbimde bir acıyla uyandım her sabah. ilk yüzün geldi aklıma. uyanmış mıdır diye düşündüm hep o anlarda. sonra hep yazdığını bildiğim yerlerde takip ettim seni. maç yorumları yaptığın birkaç sitede hakkımda bir şey mi yazmanı bekledim bilmiyorum ama hep okudum. çoğu yazına da hak verdim buarada. sen nedense hep haklı oluyorsun, bunu nasıl yapıyorsun bilmiyorum ama hep haklısın işte.
sanalda seni takip ettim evet ama gerçek hayatta da birkaç değişiklik yaptım. mesela deli gibi alışveriş yaptım, saçma sapan şeyler aldım, pişmanım.bir de saçımı kestirdim, boyatacaktım da ama vazgeçtim, doğal saç rengini seviyorsun sen diye düşündüm ve eski renginde bıraktım.
eskisi gibi kalan tek şey saçımın rengi şimdi. ben eskisi gibi değilim, senden sonra eskisi gibi olamıyorum. bak dışarda yağmur yağıyor şuan ama ben sen umarım dışarda değilsindir, ıslanıp üşümezsin diye seni düşünüyorum mesela.
şuana kadar yaşadıklarıma bakarsam benim an itibariyle senden nefret ediyor olmam gerekir. ama edemiyorum. ben senden nefret edemiyorum. senden vazgeçemiyorum. herkese bitti diyorum, ben çok rahatım diyorum ama yalan söylüyorum.
