Şarkıları amansızca kıyına vuran...
kendi kıyısının uzağında, kötürüm bir denizyıldızı kalbim;
ve sadece sonunu duyduğunu bildiği halde şarkılarının,
bölünerek çoğalıyor kötürüm ezgileri durmadan kulaklarında,
Yüreğinde sızan kalbim, her şeyi unutmayı denediğim,
hayatımın hiç unutamayacağım bu döneminde,
hala hatırlamaya fırsatı varken;
hiç duymadığın notalarını tekrar yazıyor hayatının;
Yaşadıkları yerden çok uzakta, küçük bir sahil kasabasında,
sabah ezanı sonrası sessizliğini beklerken
ve ürperirken gözleri dalları gibi ağaçların,
yaşamının nedenini söyleyecek işte o çocuk sana...
Ölümünün nedenini anlatır gibi,
dikiş izlerinin olduğu yerden kesecek parmaklarını,
Kötürüm kalp atışlarını duymaman için...
küçük ellerinle kapayacak kulaklarını...
Şarkısının başını söyleyen gözlerimden başka,
hiç bir iz bırakmayacak ardında... *
