henüz insanlıktan yoksun olmayan, resimsi ve böylesine mutlu yaşanılan bir mahallede, annesinin eviyle fıçıcılık yapan amcasının atölyesi arasında büyür, küçük albert camus. l'envers et l'endroit (türkçe'ye "yüzü ve astarı" diye çevrilmiş olmalı veyahut "tersi ve yüzü" emin değilim, araştırın bir zahmet.) adlı eserinde anımsadıklarından bahseder:
bir yoksul mahallesinde yaşayan küçük bir erkek çocuğu düşünüyorum. bu mahalle, bu ev! ev yalnızca bir katlıydı ve merdiveninde ışık yoktu... yaz akşamları işçiler balkonlarında otururlardı. onun ise yalnızca küçük bir penceresi vardı. evin ön tarafına iskemle taşır, akşamın tadını çıkartırlardı.. yaz geceleri, içinde yıldızların parıldaştığı, anlaşılamayan gizler! çocuğun arkasında kötü kokan bir koridor vardı; kırılmış oturaklı iskemleciği de altından kayıyordu. ama o, gözlerini kaldırmış, temiz geceyi içine çekiyordu.
