hayat, dibini göremediğim ve akıbetinden haberdar olamadığım bir kuyu adeta.
kimi zaman çok kalabalık, çok sıkışık, çok iç içe yaşıyorum birçok şeyi...
hislerimin kargaşası, yoruyor.. boğuyor beni.
derinliğine hapsolduğum kuyularda gizlidir belki de, mutluluğun gizemi.. kimbilir... hayat ne garipsin !
olabildiğince haykırıyorum...
ben burdayım, ben burdayım... ben bu-ra-day-dım !!
lütfen yok sayma artık beni !
içinde olmayı istemediğim bir çembere dahilim şimdilerde, artık çember dışına taşma çabam yarım.
biliyorum bir el... bir el çekip alacak beni bu kargaşadan.
geleceğinden emin bekliyorum, sıkılmadan hayıflanmadan...
her şeyim olamadan ellerimden kayıp giden hiçbirşeylerime sadece bakmakla yetiniyorum. hayat.. çok acımasızsın.
