benim efendim. ben-dim yani. kurşun kalem kullanamazdım, çünkü yaza yaza kalemin ucunun yazılan kısmı erir bilirsiniz, normalden daha kalın ve koyu yazmaya başlar, ben nefret ederim o durumdan. illa ki sipsivri olacak, incecik yazacak kalem. yoksa yazamıyordum. 10 dakikada bir ucunu açar, iki günde bitirirdim kurşun kalemi. ince uçları da devamlı kırardım. sınıfın içinde daima "ucu olup da vermeyeniiin!" diye dolaşan biri olurdu ya, o da bendim işte. ta ki 0.9 uçla tanışana kadar. hem kurşun kalem gibi kalın uçlu kolay kırılmıyor, hem de incecik yazıyordu. rüya gibiydi benim için.
o değil de kalemlikten tee lise zamanlarında kullandığım 0.9 kalemimi aldım bu başlığı görünce, içinde uç yok. vay arkadaş..
