lise hayatımın son senesini geçirdiğim eğitim öğretim yuvası. tamamiyle boktan bir okul. hocalar ayrı bir cins, öğrencileri ayrı bir cins. dışardan bakıyorum, gözlemliyorum. ulan öğrencilerin hayatında kayda değer hiç bir dalga yok!
bildiğin ruhban okulu. koy oraya öğrencileri ''haydi arkadaşlar hep beraber papa ii. jean paul anısına şu ilahiyi söylüyoruz'' arkadan bir kilise fon müziği, öğrenciler şakırdasın bir güzel. kendimi o sene bildiğin kilisede gibi hissettim**
ya şimdi bir de şöyle bir şey var a dostlar! okuldaki bazı genç arkadaşlar, çokça mafya dizisi ve gangster filmi seyretmiş... iflah olmaz anam bunlardan.
ama bana şu yönden katkısı oldu. nedir o? çok basit. izmir deyince akla ilk gelen şey.
