belli bir süre sonra alışkanlık yapar. ne işe el atsanız kurumaya başlar... ama güzel bir yanı da var, bir yerden sonra sinirleriniz bozulduğu için gülmekten kendinizi alamazsınız, çevreniz "aman deli bu, yaklaşmayalım buna" ya da "aman ne neşeli adam lan bu, maşşallah tü tü tü" der.
ayrıca geçen gün bir sitede okuduğum arabesk bir vecizeyle (hatırladığım kadarıyla) bitirmek istiyorum;
"şerefsizlerin kazandığı bir dünyada, kaybeden olmayı yeğelerim"*
