2005 yılı kışında, bükreşin arka mahallelerinden birinde bir davetten çıkarken uzaktan, birinin arabamın tam önüne park edip kapısını kilitleyip yürümekte olduğunu izledim. sonrası şöyle:
ben- bakar mısınız? oraya park ederseniz nasıl çıkarım ben?
o - orası benim park yerim. beni ilgilendirmez nasıl çıkarsan çık!
ben- çek o arabayı oradan.
o - görmüyor musun kimim ben? nasıl konuşuyorsun?
ben- kimsin lan sen? ne bileyim?
o - morandiyim işte. (suratta bir kaygıyla)burası da benim ödenmiş park yerim.
ben- ahahahaa. arabayı çek.
arabayı çekti. yalnız işin daha da kötüsü kontağı çevirdiği anda love me şarkısı yarıdan devam ediyordu. sonra resmine baktım gerçekten oymuş.
