bir insanın hayatı boyunca kaç sevgilisi olur? evlenene kadar ortalama 2-3 diyelim. zamparası var, gömlek değiştirir gibi sevgili değiştireni var ama normal bir insanın evlilik töreni başlayana dek 2 ya da 3 sevgilisi olur genellikle.
sevgili, flört gibi kelimelerden anlamadığınız zamanları düşünün, daha 5 - 6 yaşındasınız. ' herkes bir takım tutar ' diyorlar, ' türkiye' de de genelde fenerbahçe tutulur, en iyisi fenerbahçe' dir ' diye de ekliyorlar. fenerbahçe bayrağı veriyorlar elinize, ' hadi bakalım artık fenerlisin ' diyorlar. ama olmuyor, bayrağı evin bir köşesine bırakıyorsunuz, orada kalıyor, televizyonda baba maç izliyor.
--spoiler--
- kimin maçı babacığım?
- galatasaray' ın.
- kim yeniyor?
- gençlerbirliği...
--spoiler--
o an, o dakika sarı kırmızı renkler gözünüzü alıyor. bayrağı veren komşunun kapısına fenerbahçe bayrağını asıyorsunuz. babanızla çarşıya çıkıyorsunuz - artık çok büyük olan - küçük şehrin sokaklarında dolaşıyorsunuz ve bedeninize uygun galatasaray forması alıyorsunuz. o formayla dolaşıyorsunuz günler boyunca. ara sıra televizyona bakıyorsunuz, başları sürekli yukarıda, yukarıdan bakan adamlar: fenerbahçeliler... başınızı öne eğiyorsunuz, gurur ve tebessümle, http://4.bp.blogspot.com/...HKWFY/s400/metinoktay.jpg ' de olduğu gibi. eliniz kalbinizde değil ama o renkler, o formanın sevgisini taşımak biler size yeni bir şeyler kazandırıyor.
sonra maç oluyor, avrupa maçı, 5 - 0 bitiyor. kazanıyor takımınız. sadece 3 futbolcuyu biliyorsunuz, tanju, simovic, prekazi.
yıllar geçiyor, kemale eriyorsunuz. bir kızı görüyorsunuz ve içinizde bir şeyler yanıyor. ona tutuluyorsunuz. elini tutuyorsunuz, gülüyorsunuz beraber geziyorsunuz, sonra o elin sahibi uzaklaşıyor. galatasaray kalıyor geriye aşklardan öte.
bir insanla yeni mi tanıştınız? tuttuğu takımı soruyorsunuz, ' galatasaray ' deyince içinizden ona sarılmak geliyor.
galatasaraylı olmanın;
rakip 6 - 0 yendiğinde bile rakibin başkanının elini sıkacak beyefendilikte bir başkana sahip olmak olduğunu,
paralarını alamayan futbolcuların söke söke şampiyonluk çıkartmasıyla anlam kazandığını,
kolu kırık kaptanın sahadan çıkmaması ile aynı kapıya çıktığını,
milyon dolarlık yıldızlar alan rakibin karşısında altyapı patentli uğur uçar ile çıkıp kazanmak ile aynı manaya geldiğini farkediyorsunuz.
ve de gülüyorsunuz. galatasaray: şimdiye kadar verdiğim en doğru kararlardan biri. futbolun içindeki sessiz ama asil duruş.
