hilmi yavuz'un kayboluş şiirleri adlı kitabından bir şiir.
bir insana bırakılmış olan keder
ve kelimelerin kalbi...
insan, kendini özler mi?
özler. bizler ilinekleriyiz,
bizler,
yol sefilleriyiz...
uzakta, kendimin hayali,
bölük pörçük ve paramparça;
bir daha görse miydim?
kendine akıyor denizler...
insan kendini özler mi?
özler! nerdesin ben?
bulsam da mühür gibi
hayatımın eski defterinin
soluk, lekeli, özürlü,
çizgili ve saman kağıdına geçirsem...
