şaka gibi bir tanım, herhalde ab ve balkan ülkeleri ile arjantin örneğinden bihaber olanlara ait bir kavram kargaşası bu. gerek güney amerika'da gerekse doğu avrupa'da ekonomik yapının sol partilerce darmadağın edildiği dönemlerde tüm halk liberal partilere sığınır, aynı şekilde liberal partiler de bir süre sonra ekonomiyi batırınca sarkaç sola döner! ve fakat yoksul kesimin ihtiyaçlar hiyerarşisinde en altta kalan ihtiyaçlarının giderilmesi önemli olduğu için buna en yakın duran siyasi yapı oy kazanır.
türkiye'de yoksul kesim kim? işçi ya da memur mu? yoksa asıl yoksul işsizlikle boğuşan üniversite mezunu ve meslek sahibi kesim mi? türkiye'de sol partilerin (chp'yi bunlardan saymıyorum bile) siyasi söylemi nedir? eğitimli fakat işsiz, eğitimli fakat 3 kuruşa özel sektörde çalışan şehirliye yönelik mi? yoksa yıllardır olduğu gibi öncelikle kamuda çalışanlar olmak üzere memur ve işçi mi?
hah işte bu noktada aynı yolda diretip memuru işçiyi pohpohlayıp, daha fazlasını isteyen bir kesime oynarsan ve asıl işsiz kesimin derdine çare olamazsan avucunu yalarsın. dediğimiz gibi güney amerika ve avrupa'daki anlamda liberal bir partimiz olmadığı ve uzun süre de olamayacağı için bir takım cahil cühelanın liberal sandığı muhafazakar kapitalist partiler bu kesime oynayarak oy alır. oynamakla da kalmaz çoğu zaman işsizlik ve enflasyona daha yapıcı politikalar üretir. ister popülist ve ister realist olsun bu böyledir.
sol kesim ah vah edeceğine işsiz ve yoksulun sorunlarına ne şekilde eğilmesi gerektiğini öğrensin. "oy ver lan bana" deyip tepeden bakarak olmuyor bu işler. ondan sonra dinci kapitalistler ortalığı ezip geçiyor işte, bazıları da onları liberal sanıp sağda solda aklınca kelam edebiliyor. eğer söylem oya dönüşebilse, senelerdir oy verdiğim halde binde 5 düzeyini pek geçmeyen parti şimdi iktidar olmuştu. dediğim gibi ulusalcılık adı altında light milliyetçilik oynayan chp'yi hiç saymıyorum, sözüm gerçek sola yani bizi dinci ve ulusalcı militeristlere, faşistlere muhtaç edenlere...
