yoktur öyle pastadan evler, kurbağa iken öpünce yakışıklı olan prensler... ayakkabının teki uğruna tüm ülkeyi dolaştıran ve kül kedisini bulan adamlar... prenses değilizdir aslında annemizin sabah uyandırırken söylediği gibi... zannederdik ki ancak uzaktakiler özlenir... masallar da yok işte hayatta. herkes kendi masalını kendi söndürürken ve kalan izmariti başka birinin hayatını yakmak için kullanmaktayken, biz sadece zannederiz bir gün düzelecek herşey diye anlayacağın...
"zannetmiştim", "sanmıştım" yanlış düşünme olasılıklarının, genellikle "a" şıkkıdır... kesin kanı oluşmadan önceki hatalı düşünce şeklidir ne yazık ki zanlarda yanılırız.
