pek istemeden yapılan bir eylemdi belki de ayrılık. ayrılık çanları çalmaya başlar. birbirine tutkuyla , aşkla bakan gözler nefret saçmaya başlar. sevgi sözcükleri dökülmez dudaklardan, kırıcılık engellenemez... sonra pişmanlık artar , keşkeler sıralanır art arda. devam edilseydi olacaklar canlanır gözlerde. acı çekilir geçen her anda. gözyaşları da bu acıya ortak olur. bir boşluk olur kalplerde : sevgi boşluğu... biraz kızgınlık da eklenir buna. yaşananlar bitmek bilmeyen kabuslar gibi gelir insana. her an onu düşünmek yer bitirir , kanını emer inasanın. gittikçe uzaklaşılır her şeyden . onun sevdiği şeyleri hatırladıkça için acır , dayanamazsın aklından geçmesine. yaşanılan her şey hüzünlendirir seni... içinde hep eksikliğini duyarsın , o boşluk hiç dolmaz. belki de o bunlardan habersiz yeni maceralara atılmıştır. o boşluğun farkında bile değildir, hiç yaşamamıştır... sen geldin ve geçtin onun hayatından . oldu ve bitti... ne sen ne de bir başkası... artık kimse umrunda değil !..
