Issız gecelerimde yüzümde sıcaklığını hissettiğim, odamın yıllanmış duvarlarında hala sesini duyduğum, kendisinden geriye birtek terliği kalmış garip anama şimdi yaşıyor olsa kesinlikle sormayacağım sorudur. Zor olan ne biliyor musun sözlük, artık onun olmayışı. Gerisini insan bir şekilde atlatıyor zaten.
Ne kadar yazsak ne kadar ifade etmek istesek boş.
Necip fazıl düşünen birine demiş ki :
Anneciğim / Necip Fazıl Kısakürek
Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!
Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!...
