şahsi bir tanım yapacak olursam; son zamanlarda izlediğim en başarılı türk filmi diyebilirim. tabii ki zevkler, beğeniler tartışılmıyor; ama yine de neden beğendiğimi destekleyecek -en azından desteklediğini düşündüğüm- birkaç cümle söylemek isterim:
eğer filmin kurgusundan bahsedeceksek,
ki burada bir parantez açmak istiyorum kurgu:"bir bütün oluşturmak için parçaları takıp birleştirme işi" demektir. yani burada olayların bağlantısının nasıl kurulduğunu görmemiz gerek ki bence filmde yer alan flashbackler gayet başarılı yerleştirilmişti. hepsi tam zamanındaydı ve oyuncunun zihninde uyanan sorulara cevap veriyordu.
oyunculuklara gelirsek;
hiçbir zaman yılmaz erdoğan' ın çok başarılı bir oyuncu olduğunu düşünmedim; ama bu film bir başkaydı. ilk sahneden son sahneye kadar mimikleri, duruşu, bakışı şahaneydi. o konumdaki bir adamın neler yaşadığını, yaşayabileceğini çok güzel göstermiş izleyiciye.
işin bir de maddi boyutu var;
hayallerinizi yıktığım için üzgünüm; ama şu an vizyonda gördüğünüz filmlerin en az %85' i ve televizyonda reklamını, orada burada afişlerini gördüğünüz filmlerin %100' ü ticari kaygılarla yapılmıştır. he reklamını görüyorsanız ve yine de yapımcısı/yönetmeni biz sanat filmi yaptık diyorsa bilin ki gişe başarısı sıfırdır. bir film gerçekten sanat filmi kıstasları içinde çekiliyorsa bilin ki adını yalnızca ödül törenlerinde duyarsınız.
