ummaktan vazgeçtim sözlerin tükendiği gün
çığlık çığlığaydı gözlerim bakıp da duymadın
artık sormuyorum neden diye
bitti yalanlarla dansım yormayın beni yeter
yüzleştim aynalarla işte karşındayım
bir mum aleviydi gözlerim rüzgarımda titreyen
artık geçmez oldu bende bensiz zamanlar
dindi fırtınam duruldum yormayın beni yeter
yaşarken doğmak istiyorum
yüreğime doğmak istiyorum
yağmur olup yağmak istiyorum
sonra güneş olup açmak gökkuşağının renkleriyle
alışınca gözlerim karanlığa yürürken
bir umut ki yaşamak doladım da dilime
meydan okuyorum şimdi korkuların hepsine
dönüş yok gidiyorum sormayın beni yeter
