aslında hepimiz vahşiyiz de, sadece toplum içinde derecemiz(!) arttığında (makam ya da entelektüel seviye) bunu dizginliyor muyuz? hayatımız rol yapmakla mı geçiyor? şiddet den başka çözüm yok mu? savaşlar bu duygunun hortlaması mı?
vahşet tanrısı, insanın kendisine bu soruları sorduran hayli de keyifli bir oyun.
galiba yazar freud dan oldukça etkilenmiş. hatta direk metnin psikanalizini freudcu bakış açısıyla almış. şiddet insanın içinde ve bastırılmış bir duygu. insan kötü! ne yapsak boş...
en azından zerrin tekindor un rolünde başardığı gibi bu iğrençlikten midemiz bulansa da kusabilsek.
