zamansız olduğunda gülmekten ölmek eylemini insana yaşatabilir. sonlanmasıyla "ömrümden ömür gitti" dedirtir insana. dedikodusunu yaptığın, hakkında atıp tuttuğun, hatta bol keseden attığın hocanın nefesini ensende hissettiğinde insanı sarar aniden. zaten sıçtığının resmidir de belki bir ihtimal sırıtayım da ortam dağılsın derken işin bokunu çıkarıp tek kelime etmeden dakikalarca hocanın karşısında gülmektir. kötüdür. dakikalarca gülerken bir yandan olabilecekleri düşünüp ağlamaktır sanki. krizin ardından hocanın gözüne gözükmemeye, haftalarca dersine girmemeye, sınavda bile kılıktan kılığa girmeye sebep olur. zamansız, yersiz, olur olmadık yerde gerçekleştiğinde insanı kılıktan kılığa bile sokmaya götürür yani. he bir de insana atıp tutmamayı öğretir ki en can alıcı yanı budur sanırım.
