Hristiyanların isa'nın doğuşu olarak kutladığı Noel, çok eski Türklerin yeniden doğuş bayramıdır. türklerin, tek tanrılı dinlere girmesinden önceki inançlarına göre, yeryüzünün tam ortasında bir akçam ağacı bulunuyordu. Bu ağacı, motif olarak bizim bütün halı, kilim ve işlemelerimizde görebiliriz.
Türklerde güneş çok önemlidir. inançlarına göre gecelerin kısalıp gündüzlerin uzamaya başladığı 22 Aralık'ta gece gündüzle savaşıyor. Uzun bir savaştan sonra gün geceyi yenerek zaferi kazanıyor. işte bu güneş'in zaferini, yeniden doğuşu, Türkler büyük şenliklerle akçam ağacı altında kutlarlarmış. Güneş'in yeniden doğuşu, bir yeni doğum olarak algılanırmış.
Bu bayramın adı Nardugan (Nar= Güneş, tugan,dugan= doğan) Doğan Güneş
Güneşi geri verdi diye Tanrı Ülgen'e dualar ederlermiş. Duaları tanrıya gitsin diye ağacın altına hediyeler koyarlarmış. Dallarına bantlar bağlayarak o yıl için dilekler diliyorlar tanrı'dan. Bu bayram için evler temizleniyor. Güzel giysiler giyiliyor. Ağacın etrafında şarkılar söyleyip oyunlar oynuyorlarmış. Yaşlılar, büyükbabalar, nineler ziyaret ediliyor, aileler bir araya gelerek birlikte yiyip içiyorlar. Yedikleri, yaş ve kuru meyvele, özel yemek ve şekerleme. Bayram, aile ve dostlar.
Bir araya gelerek kutlanırsa ömür çoğalır, uğur gelirmiş. Akçam ağacı yalnız Orta Asya'da yetişiyormuş. Filistin'de bu ağacı bilmezlermiş.
Bu yüzden bu olayın Türklerden Hristiyanlara geçtiği ve bunu da hunların Avrupa'ya gelişlerinden sonra onlardan görerek aldıkları söyleniyor. isa'nın doğumu ile hiç ilgisi yok.
"Doğum, güneşin yeniden doğuşu." Muazzez ilmiye Çığ Sümerolog
