hayatın kendinize kalan kısmıdır. gün boyu dışarıda belli bir hızla devinim gösteren çok oyunculu pandomim sizi kendisine çekmez,çekemez. çekemez çünkü gücü yetmez. gücü yetmez çünkü sizi tatmin etmekten uzaktır. saat gece yarısını geçtikten ve yer yüzü sessizliğe gömüldükten sonra asıl hayatınız başlar . bu hayatı siz belirliyorsunuzdur çünkü, kurallarını sizin koyabildiğiniz yegane zaman sürecidir. kalabalık kadıköyde yürürken gündüz vakti insanlara mecburen çarptığınız rıhtımda gece ise salına salına , özgürce yürüyebiliyorsunuzdur.
düşüncelerini toparlayabilirsiniz, onlara yön verip , kafanızda şekillendirebilirsiniz. gündüz rastlanan kokuşmuş, yalanlarla ve klişelerle dolu hayat örneklerinden çok farklı numuneler içerir sabahlamak. gördüğünüz tek şey bomboş sokaklar; içindeki bütün acıları , birikmişlikleri kadehlerde ağzının ucuna getirip meyhaneden çıktıktan sonra ise bütün dünyaya haykırarak söylemeye çalışan sarhoşlardır. haykırmalarını birilerinin mutlaka duyacağını bilirler çünkü sabaha doğru ilerleyen gece sessizdir, sükunet hakimdir ona. ben duyarım o haykırışları, sonra onlardan cesaret alıp ben de haykırmaya çalışırım. kimi zaman başarılı olurum, kimi zaman olamam ama ziyanı yoktur. çünkü sabahlarken "ben " olup deneyebiliyorumdur.
denemenin bile başarı sayılacağı dünyada sabahlamak elimde kalan son şansımı kullanmamı sağlar. ve ben nefret ettiğim hayata ve insanlara teşekkür etmektense o'na; sabahlamaya teşekkür ederim.
