değişmeyen şarkı, ben ve gözlerin.
olabildiğince yüksek rakım sevişmeleri,
ayık kalma uğruna sahte kadeh kaldırmalar,
ben sen ve göremediklerimiz,
tutamadıklarımız, anlayamadıklarımız
suskunluk ve içinde çığlık,
belli belirsiz uçmalarım;
biri gelir tutar ve götürür,
uzaklara, çok uzaklara...
dünyaya ait birşey hatırlamadığın an,
gözlerinde ki intiharlara içtim,
o sendin ve ben susmam gereken kadar içtim.
beni götürdüğün yerden eğildim ve aşağıya baktım,
kimse ben, kimse sen değildi.
anladım, her gecenin bir sabahı vardı,
uyandım,
düne ait herşey gitmişti,
içtiğim ve seçtiklerim dışında,
hastalığıma...
