atatürk'ü futbol takımı gibi gören denyoların büyük bir aşkla dillendirdikleri cümle. bir de neymiş, şu an anamız gavur babamız pezevenk olabilirmiş falan.
tut ki atatürk yoktu, atatürk olmadı. osmanlı diye bir şey kalmadı, efendime söyleyeyim orayı italyanlar, burayı babam, şurayı da fransızlar aldı. annemin, babamın dedeleri, soyu, katledildi. yok oldu, bitti. hadi biz de yokuz. ne demek lan atatürk olmasa ben de olmazdım? başka bir ananın, başka bir ananın evladı olarak dünyaya gelemeyeceğini kim garanti edebilir?
belki ben juan juanlar tarafından katledilen bir kırgız erkeğin dölüyüm lan, nereden bileceksin? nerede var böyle bir mantık? iki insanın birleşmesinden meydana geldin sen. anan türk baban türk. böyle olmayabilirdi. onlar türk olmayabilirlerdi, türkiye olmayabilirdi. fin anayla yunan babanın oğlu olarak da doğabilirdin. "ya salak mısın olaya ana baba doğum olarak mı bakıyosun?" diye çemkirmeyin, daha farklı bir şey değil bu gerçekten.
affedersin senin dölün yüzyıllar öncesinden tayin mi ediliyor? atatürk olmasaydı ben bu entryleri kılıçtan geçirilmiş mahzun bir döl parçası olarak mı yazacaktım? neden atatürk'ün ülkeyi o berbat halinden alıp kurtarmasını, neden türkiye'nin sağlam temellere oturtulmasını, büyümesini falan anlatmıyorsun sen? neden salak salak lafların ardına sığınarak fanatiklik yapıyorsun? insan bu insan. önder. büyük adam. büyük iş başardı, ülkeni ülke yaptı. ama "o olmasaydı biz de olmazdık" gibi salaklıklara hiç lüzum yok, bu atatürk'ün büyüklüğünü göstermediği gibi sevenini de soğutur. daha doğrusu atatürkçü olduğunu zanneden, ailesinin öğrettiğinden başka bir şey bilemeyen zevatlardan soğutur. insanlar da bunları atatürkçü bilince, al sana yobaz-atatürkçü kavgası, yok bilmem ne, yok bilmem ne.
türkiye'desin, atatürk'ün kurduğu ülkedesin; haliyle kimsenin atatürk'le alıp veremediği zaten yok. fakat sen bunu bir almanya'da, bir norveç'te söylersen, "niye, atatürk'le annenin münasebeti mi vardı?" diye sorarlar.
