bir sene sonra çocuk aklıyla mutfağa su içmek için gitmişken fırına baka kalıp ağlamaktır, vefa bozacısının yakınlarından geçerken yaşlı bir amcaya baka kalıp ağladığını çaktırmamaktır dedenin ölmesi. birinin mezar taşına bakarken, cebinde diğerinin mezarından bir parça taşıdığını farkederken huzurdan boğulmak gibidir. bir de ölmek fiilini yakıştıramaz insan. "vefat etti." diye bahseder soranlara. gülerken ki, okuldan iş güçten bahsederken ki, aldığı hediyeye saldırırken ki keyifli, mutlu suratı kalır akılda. .
