okumadım bu yazılanları. sadece göz gezdirdim.
ateist değilim fakat çok kuvvetli bir inancım da yok. bundan 7 sene öncesine kadar ise hiç inanmıyordum. o zaman da annemi, babamı, kardeşimi kendimden çok seviyordum, dostlarıma değer veriyordum, hırsızlık yapmıyordum, benim olmayan bir şeye göz dikmiyordum, iftira atmıyordum, kuyu kazmıyordum...bu böyle devam eder gider ve en önemlisi bu başlıkta olduğu gibi gereksiz genellemelerle insanları lekelemiyordum. başlığı açan insana soruyorum sen kimsin de senin gibi değilim diye beni yargılayabiliyorsun. sana kim bu hakkı veriyor. taptığın allah mı? olup olmadığından asla emin olamayacağın allah mı? reddedince aptal nasıl olunuyor onu da anlamış değilim. görmediğin, bilmediğin, sadece içsel bir şekilde olmasını dileyip aklının içinde oldurduğun bir şey için nasıl bu kadar yargıda bulunulabilir? "inananlar akıllı inanmayanlar salak" gibi bir çıkarım yapmak ne derece akla mantığa sığar. yüzeysellik denen bir şey vardır tamam da bu kadarı da fazla değil midir?
kalbi, aklı ve vicdanı varsa bir insanın gerisi pek konuşulmaya değmez.
