hayatının en mutlu olması gereken günü, davullu zurnalı, zılgıtlı, halaylı, çoluğun çocuğun zırlayarak ortalıkta dolandığı, bayat kurupasta dağıtılan bir düğün salonunda, mahallenizin piyanist şantörü kesilen bir abinin ssseeh, sseeh, sses, ses 1-2-3 diyerek giriş yaptığı şarkıları eşliğinde zoraki oynayarak geçirmek istemeyen kişinin inandığı şeydir.
bedük isimli sanatçımızın klibi, neden bahsettiğimi benden daha iyi anlatıyor sanırım;
bunun yerine, sadece iki tarafın aile yakınlarının katılacağı kısa bir nikah töreni ve sonrasında takıların çatır çatır yendiği mükemmel bir balayı kanımca daha iyidir.
