boktur, bok! beklentiler vardır, küçükken bunları karşılamak hep sorundur aslında ama karşılanması gereklere birde bakınız; derslere çalış, oyun saatlerini taşırma, büyüklerine saygılı ol. bu kadar ulan, bu kadar işte ama ne oluyor, öyle olmuyor; büyümek istiyor insanoğlu. küçük erkek çocukları doyasıya sevişecekleri, baba olacakları, sakallarının çıkıp laflarının dinleneceği günleri bekliyor, hatta evcilik oyunları ve sakal çıkmayan yanağa çalınan traş bıçağıyla süreç hızlandırılıyor. kız çocukları ise beyaz gelinlikli, çocuklu, işinde gücünde insan olmayı bekliyor. hatta durmuyor liseyi bitirmeden zik aramaya kocaya kaçıyor, çocuk yapıyor. ne arıyoruz biz allasen! hayatımızın en şukela yıllarını bol keseden kapıska gibi harcamak nedir? beynimizi kavurma ekmekle mi yedik nedir? büyüdükçe ne o çocukluğumuzda ki fiyakalı ve coşkulu anılar kalıyor, ne hayalini kurduğumuz o tablolar. hepsi bizden dahada uzaklaşıyor. mimar olmak isteyen öğretmen oluyor, yönetmen olmak istiyen halkla ilişkilerci. cerenle birlikte olmak isteyen (aslı)yla birlikte oluyor, aslıyla birlikte olmak isteyen cerenle. yalnızlık ve sorumluluk yükleniyor omuzlara, nasılsa küçüğüm demek yok. bekleyecek vakit yok. karnı doyurmalı, iş bulmalı, çocuk yapmalı, sonra aynen devam eder tablo, beklenende budur. geri dönüşü olmayan yola girmişsinizdir. hayatın trafiği, günümüz sosyal ilişkilerinde ki tutarsızlık ve nice tantana. üstelik korku filmi izlemek için sinemaya girmeye çabalamaya, porno almak için panik yapmaya da gerek kalmamıştır. büyümüşsünüzdür. büyümek boktur, bok. başkada bir bok değildir.
