hayatın yalnızlaştırdığı kimselerin içine girdiği ruh halidir.
büyüdükçe yalnızlaştığının farkında olan var mı?
gözlerini kapatıp çocukluğuna döndüğünde sevdiği insanların varlığını, gözlerini tekrar açtığında hissedebiliyor mu?
büyüdükçe, geçen vaktin kendisinden neleri, kimleri, ne yaşanmışlıkları, ne hayalleri, ve hevesleri alıp götürdüğünün farkında mı ?
