bir insanın, 1 hafta sonra öleceğini öğrenebilmesi normal şartlarda namümkün gibi gözükse de; hayatını, ne için uğraştığını, hayattan ne beklediğini yeniden gözden geçirebilmesi adına değişik bir beyin fırtınasıdır. ne yapar insan bu son 1 haftasında? aslında ölüme yakınlığımız hep aynı derece de değil midir? yeterince farkında mıyız, aslında hayatın ne kadar fani olduğu konusunda?
zorunlu tanım: 1 hafta içerisinde öleceğini bilen insanın haliyeti ruhiyesidir.
