yeni bir şeyler denenmeye çalışılan son ensiferum albümü. kötü değil, lakin ilk 2 albümü arattığı da ortada. Jari Mäenpää'lı dönemi çok seven ve norther'dan da -nedense- tiksinen biri olarak petri lindroos'un gelişinden pek hoşnut olmamıştım. birkaç kez dinlenilip şans verildikçe değeri artan bir albüm. umarım bir sonraki albüm için bir geçiş niteliği taşıyordur. davullar açısından vasat olduğunu da eklemek gerek. sürekli twin atan bir davulcu, bir noktadan sonra bayıyor. sıradan alman power metali gibi tekdüze bir davul kullanımı var albümde. ensiferum'un power metal kökenli olduğu zaten başından beri bilinen bir şeydi, ama bu albümde yırtıcı vokalleri çıkarıp billur sesli bir power metal vokali koyun; sıradan senfonik power metal gruplarından ayırt bile edilemez. ensiferum, benim gözümde bu haliyle wintersun'ın yandan yemişidir. iyi ki de Jari Mäenpää gruptan ayrılmış diyorum bazen.
