yok öyle bişey. seven insan zaten kaybetmiş insandır.
onu (ya da sevdiğin her neyse) sevdiğin an aslında kaybetmeyi de göze almışsındır.
asıl korktuğun şey canının yanmasıdır,senden başkasının senin canını acıtmasıdır..
bunun içinde aslında hiç sevmemek dolayısı ile hiç kaybetmemek en ideal olandır kanımca.
edit: bu hayat yüzünden sürrealist oldum anne napiyim (bkz: sürrealizm)
bu saatten sonra ancak (bkz: mantık evliliği)
