zaman olur, işsizsindir ; uyutmaz !
zaman olur, moralin bozuktur ; uyutmaz !
zaman olur, vücudun yorgun bile değildir hiçbir şey yapmamaktan ; uyutmaz !
dört dönersin yatağın içinde, istemsiz düşünür beynin, fark etmeden görmeye başlarsın geçmişin her kötü anısını bir bir.
uyuyorum yahut uykuya dalıyorum zannederken yeniden yaşanır pişman olduğun her şey...
zaman zaman yılları paylaştığın dostunla ettiğin kavga sonucu, bir daha görüşmeme kararı aldığın o gün.
zaman zaman sevgilini terk ettiğin gün veya onunla yaşadığın her kötü an.
kimi zaman ise incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden yaşadığın her saniye , kötü bir filmin sürekli tekrarlanan kopyası gibi oynar durur gözlerinin önünde, beyninin derinliklerinde, mışıl mışıl uyuduğun zamanlara inat. belki de haklıyken haksız duruma düşersin düşlerinde.
sarar kötü anlar , anılar ; uyutmaz !
farkına varıp açarsın gözlerini, bir gıdım uyku kalmamıştır bedeninde, düşünmeye başlarsın güzel anılarını , kafan rahatlamalı, bedenin gevşemeli ki dalabilesin sıcak yatağında, huzurlu uykulara.
bulursun da beyninin kıyıda köşede kalmış tozlu raflarında, maziye dair bir kaç gerçek mutluluk anı, nafile oynatırsın onları gözünün önünde, hiç sonu gelmez sanarak.
an gelir anlarsın ki, sahip olduğun kötü anılar, gerçekten güzel olanları oldukça geriye atmış.
bulup çıkarmak zor olmaya başlar bir süre sonra; uyutmaz !
o an geldiğinde evre tamamlanmıştır, artık adımları sıklaştırma zamanı geldiğini anlarsın " güzel anı koleksiyonculuğu " için.
o gecenin sabahı milat olur, daha dikkatli bakarsın etrafına artık, sevgilinin gülüşünü kaydeder beynin, dost sohbetleri daha bir can kulağıyla dinlenir, daha bir farkında olursun yaptığın hareketlerin, her anında günün , her sohbetinde yaşananların, işinden , evinden, küçük bir çocuğun koşmasından, istanbul vapurlarının çığlığından, ufak ufak güzel anılar toplarsın, gece olduğunda yatağına taşımak için...
