böyle tabir ediyor bilim adamları ama bir de bana sor. dün gece beş sularında, sırt üstü sızmışım kanepede. bayağı korkuttular falan, gözümü açıyorum, görüyorum etrafı ama uyanamıyorum. dua etmeye başlıyorum. hatta laptop ı kucağıma alıp, bilinçsiz bir şekilde google'a allah yazıyorum. * sonra uyanıyor gibi oluyorum, laptop a bakıyorum masanın üstünde, kucağımda değil. sonrasında tekrar uzanır vaziyetteyim kanepede. başucum evimin dış kapısına uzanıyor. abi biri geliyor, sessiz sedasız. nefes alışını hissediyorum. varlığını hissediyorum, başımın ve kapımın arasında. diyorum, ulan kim bu, olsa olsa hırsız. tamamen gerçek yemin ediyorum, rüya falan olması imkansız. yerimden kalkamıyorum ya da aklıma gelmiyor, başımın ardındaki nefes alış verişlere bakamadan elimi kaldırıp uzatıyorum. abi yemin ediyorum, tutuyorum yakalıyorum, hissediyorum. iki elimde her neyse. bi süre tutuyorum ama kafayı bozucam. sonra bir anda uyanıyorum ama zaten uyanığım. doğruldum, şok içerisinde sigaraya uzandım. uzunca bir süre de kendime gelemedim. allah belamı versin abi, bak üslubumu bile bozdum anlatırken. yemin ediyorum tuttum ya, o her kimse, her neyse.
