değeri bilinmeyen ya da bilinen bir grup. değer neye göre kime göre.. sanat ya bu işte tam da bu yüzden tarifi zor.. ama bu çamur denen grup ve murat ak denen o çocuk, hallerinden memnundur umarım. yakın dönemin gürültülü tartışmasında geçen " sanat yapan bu işin hakkını da almalı" tezinden uzakta, "sanat yaptım, hakkımı ondan aldım" bilincindeymiş gibi davranıyorlar zaten.
orhan gencebay ın derinliğinde sözler yazan, alaturka ritmleri ve o garip sesli bası rock müziğin içine pek güzel yerleştirmiş, aşk acısını bir şiir tadında sözlerle anlatabilen, nerden baksan bir üç hürel, bir erkin koray kıvamında, hafif gölgelerde duran, hafif çamura bulanmış bir grup.
bu tarzı sevenler için dağılmaları üzücü oldu. ama murat ak kendi başına öyle bir çalışma yaptı ki bunu affettirebilir gibi duruyor. bahsi geçen şarkı aşağıdadır. ayrılamıyoruz meliha'yla. aşk acısını şimdiye kadar anlatmaya yaklaşmış en güzel şarkıdır gözümde. ne sezen aksu, ne portishead, bu derinliğin bu samimiyetin yanına yanaşamazlar. buyrun dinleyin
