dan brown un yaratıcılık adına sınıfta kaldığı, sürekli dön dolaş önceki kitaplarındaki olay kurgularını tekrar ettiği kitap.
kitap tamamen hristiyanlık ve masonluk övgüleri ile dolu ve bunun için yazılmış. da vinci şifresinden sonra dan brown imana gelmiş ve kiliseden özür dilemiş gibi geldi bana. kitapta merak duygusu iyi kullanılmış ama sonunda kayıp mesaj bulunduğunda afallamıyorsunuz ve dan brown a kızıyorsunuz adeta, bu muydu senin mesajın diye. tek afalladığınız ibnül arabi nin vahdeti vücut felsefesinin izleri o kadar. yani insanın tanrı olabileceği, tanrıyı içinde taşıdığı hadisesi. insan zihninin varabileceği nokta ve zihnin tanrıdan parçalar taşıdığı. ama neticede bu da yeni birşey değil tabiki.yıllar önce, çok daha alaları söylenmiş ve yazılmış. kitabın bu noktada tek getirdiği yenilik, noetik bilimini kamuoyunun bilgisine sunmak o kadar.
sonuçta, kitap bir klasik değil, melekler ve şeytanlar gibi. olay örgüsü zayıf ve sadece malakh karakteri kitaba zevk katıyor o kadar. ama illaki, arkadaş ben bu adamın ve kitaplarının hastasıyım diyecekseniz alın okuyun derim. neticede kitap sizi sıkmaz, okunur. amma velakin beklentileriniz ve sonucunda hayal kırıklıklarınız yanınıza kar kalır, benden söylemesi...
