kimileri kalkarlar yemeden sıçarlar. evet önce sıçıp sonra yemek yerler. ama bahsetmek istediğim şey bu değil.
hani bazı gerçekler vardır ya, öğrenildiğinde bir afallama, pişmanlık, kendine yakıştıramama duygusu yapar. işte bu da öyle gerçeklerden.
kaltım, yedim, sıçtım, çalıştım, yedim, sıçtım, uyudum... ertesi gün yine aynı şeyleri yaptım. sonra yine... yine... yine... ve öldüm...
hepimiz nefes alıp veriyoruz ve bu dünyadayız. dışardan "yaşıyor" gibi görünüyoruz. ama yaşamak bu değil. yani olmamalı. madem ki bu hayat kısa, o zaman bu kısa hayat böyle yaşanmamalı.
