ister ilkokulda ister üniversitede olsun, nefret edilen tiplerdir bu ırıspı çocukları.
derslerde en öne otururlar, ciddi bir ifadeyle dinleyip, bol bol not alırlar. aslında o an akıllarından geçen, ders konuları değil, geçen akşam izledikleri maçın kilit golleridir. sınavlarda da tükenmez kalem kullanırlar bok varmış gibi.
her dersten sonra hocanın yanına giderler, hoca bunları sallamazsa peşinden sürüne sürüne odasına kadar giderler. hocanın yanına gittiklerinde, dersle ilgili görünen, alengirli sözcüklerle süsledikleri soruları sorarlar. misal;
- hocam sizce morgenthau, insanın ve politikanın doğasına yaklaşım bakımından birbirlerinden ayrılan iki ekol arasındaki farklılıklara mı dikkat çekmektedir, yoksa güç kavramını daha formel bir şekilde mi tanımlamaktadır?
bu sikindirik sorunun cevabı ilki, ikincisi ya da her ikisi de seçeneklerinden biri ve kitapta da yazıyor zaten. ama önemli olan bu değil dürzü için. alengirli soru sordu ya, hoca "vaay, ne zeki öğrenci" dedi. bizim götlek cevabı dinlemez bile.
geçenlerde hasta olan bir hocamızın yerine başka bi hoca girdi. yalakamız boş durmadı, hemen dersten sonra yanaştı hoca kürsüsüne.
- ciddi bi şeyi yok di miğğğ???
ulan y.rrk kafalı! adam geberse s.kinde olacak mı lan?!
bu yalakaların jöleli saçlarından tutup, kafalarını duvara çalma isteğim ise, en çok ders bittikten sonra 15 dk boyunca sınıftan ayrılmamalarında ortaya çıkıyor. öyle oturuyolar sırada, önlerine bakıyorlar. bekliyorlar ki hoca bunları görsün, "ohh shit, ne kadar çalışkansın!" desin.
sik kafalılar.
