istanbul´lu yazar, istanbulda degilken istanbulu özleyen, istanbulda degilken istanbulun adini duyunca gözünde bir damla yas beliren, adamdir.
ben istanbul´da dogmus ve cocuklugunu, gencligini istanbul´da yasamis adami istanbul´lu sayarim. o adam artik bir daha iflah olmaz...istanbul´da dogup baska yere göcmüs adam baskadir, ama istanbulda dogup da yeteri kadar istanbulun havasini solumus bir adam, karaköy de galata köprüsünün üstünde martilara, vapurlara, ve bogaza, en önemlisi de istanbul´a karsi balik yiyip raki icmis adam artik istanbul´lu olmustur.
onu bir daha baska hicbir yer tatmin etmez. kalbinde istanbul sevgisiyle yasar ve ölür öyle adam...dünyanin her yerini görür, takdir eder, ama o kalp istanbul sevgisini hicbir zaman kaybetmez. istanbullu o zaman bu sevginin ne bir kadin sevgisine ne de baska bir seye asik olmaya benzemedigini anlar.
ben istanbul´luyum, ve istanbul´da degilim. bu aralar öyle özlüyorum ki sehr-i istanbul´u...
edit 2 ; istanbul´lu olmayanlara-her yerde hemsehrilerinizi ararsiniz, biz onu yapmayiz. biz istanbul sevgisini icimizde hissederiz artik bunu da bize hos görünüz.
