çok olmadı aslında sözlük maceramın başlaması. ben macera diyorum bana öyle geliyor çünkü. daha çok yeniyim. 4 ay oldu olmadı tam hesaplamadım. uzunca bir süre okur olarak ilgiydim sözlüklerle.
birgün tesadüf. ekşi de bir entry gördüm. "ekşi de çaylak olacağıma uludağ da yazar olurum." amanin dedim; kaç senedir kör kuyu misali çaylaklıktan kurtulamadım.
anasını satayım. tam sıram öne geliyor. hop beni siliyorlar. hey allahım. hadi yeniden kayıt ol, yediden geç bakalım sıranın en arkasına. ne lan bu dalga geçmek resmen insanla.
neyse efendim geldik kayıt olduk uludağ sözlüğe. sağ olsunlar modere arkadaşlar, fazla bekletmeden bizi kabul ettiler. attık kapağı uludağ şenliğinin içine. aman ben lunaparka gelmiş çocuklar gibi. bir o yana bir bu yana. koşturup duruyorum. eee karşılama komitesi öyle dedi. peynirciks deyil ama. o şerefe nail olamadım maalesef. silik felan olup da tekrar gelirsem. valla diretecem artık. önceden şart koşucam. peynirciks karşılamaz ise beni; bana o hoşgeldin demezse gelmiycem arkadaş gurur meselesi yaptım valla...
başladık kafa göz yara yara entry girmeye. her şeyi yapa boza öğrendim. sağolsun yardım sever arkadaşlar çıktı karşıma.
çok yardımcı oldular "seniseviyorumbendeseni" "guzunamca" ilk tanıdığım, benden hiçbir yardımı esirgemeyen ilk sözlük arkadaşlarım, yani sözlük dilinde kankalarım. çok kafalarını şişirdim sabahlara kadar. gündüzleri de yakalarından düşmedim. insanlar işlerini yapamadılar vallahi. eee dedim ya lunapark çocuğu gibiydim.
ilk haftalardaki ürkekliğim, daha sonra yerini güven duygusuna bıraktı. o entry senin bu başlık benim hoplayıp zıplarken. hooop birde baktım çaylak olmuşum. dakka bir gol bir. neyse cezamızı çektik yüzümüzün akı ile; döndük yine kürkçü dükkanına. ayrı kalınan dönemde, sözlüğü daha fazla okuma inceleme fırsatım oldu. zaten okurdum ama o ilk heyecanla entry gireceğim diye. azaltmıştım farkında olmadan.
yanlız bu arada enterasan olan şey. ben çaylak olunca sözlükten soğuyacağıma. daha çok sözlük müptelası olmaya başladım. bir başlığa giriyorum. hadi onu da oku, bunuda oku, aman bakiim bu yazar neler yazmış önceden, nasıl uslup kullanırmış derken; ben nerdeyse 24 saatin 18-20 saatini sözlükte geçirir oldum. sadece ihitiyaç molalarında ara vermece full-time resmen sözlük mesaisi yapmaya başladım.
tabi bu durumum ailenin fertleri başta olmak üzere. sözlük ahalisi tarafından da farkedildi. anam herkeste işi gücü bırakmış beni gözlermiş. ya kardeşim sen hiç uyumaz mısın? nasıl yaşıyorsun? sabah kalkıp işine nasıl gidiyorsun? hiç sağlıklı değil bu yaptığın, söylemlerini işitiyordum. bu kadar laftan tenkitten sonra vazgeçtim mi? hayır asla. böyle dedikleri için de ayrıca, hepsine sinir olmaya başladım.
neyse çok uzattım yine pek severim uzatmayı. aldım mı sazı elime durdurabilene aşkolsun. meydanı da boş buldum ya. uzun lafın kısası ben halimden memnunum anacım. herbikeslerin içceğizleri ferah olsun. benim için üzülmesinler. ben çok memnunum vede mutluyum be yav. sözlüğün bana bir zararı yok. boş zamanlarımı değerlendiriyorum. boş zaman çoksa ben ne yapayım. başka işlerimi ihmal ederek sadece sözlüğe abanmış değilim. zaten hayatta en nefret ettiğim şey, başkaları öyle istedi diye başladığım bir işi yarım bırakmaktır. inadımdan bırakmam. iş beni bırakana kadar asla pes etmem. entrymi burada bitirirken tüm beni merak eden ve düşünenlere.
ben bu sözlüğü pek benimsedim, böyle çok mutluyum, beni merak etmeyin.
seviyorum ülen girmeyin aramıza ...
