bazı lezbiyen veya homoseksüel insanlar için çağdaşlığın simgesidir. daha açık görüşlü olup allah veya tanrı'nın çizdiği sınırlardan dışarı çıkmaktır.
bu tür insanlar "benim kendi tercihimdir, kimse buna karışamaz" diyerek kişisel haklara vurgu yapıp, dindar veya töresel inançları gereği karşı çıkanları gericilikle suçlarlar. benim anlamadığım nokta ise tam burasıdır. "tamam, kendi tercihin, ben karışamam" ama bunu çağdaşlık deyip, benim dini inançlarımın bunu yasaklamasını gericilik kabul etmek de neyin nesi? benim inancım böyle, senin inancın öyle ise birbirimizi ilgilendirmez. benim kabullenmem gerekmez ama hoşgörü göstermem yeterli olmalıdır.
hayat boyu eşcinsellere karşı "ne yaparlarsa yapsınlar, bana ne" demişimdir. fakat "ben benimsemiyorum, hem lezbiyen olup hem erkeklerle birlikte olan biseksüel biri ile olmak istemem" demem faşizmlikle suçlanıyor. ama değil, çünkü bir düşmanlık beslemiyorum, ezilmişlik hissetmiyorum, korku hissetmiyorum. benimsememek suçmuşcasına bir hakaret gibi görülüyor. çünkü yıllarca kendilerini ezilmiş gören bu eşcinsel arkadaşlar her faşist gibi tüm ezilmişliklerinin suçunu size yükleyebiliyorlar.
