beklentilerim bir komedi filmi olacağı yönündeydi - burhan altıntop-esque ilk-sahne de bu kanımı güçlendirmişti; ama sonra gördük ki karşımızda klasik iradesiz erkek halleriyle ve kadının masum inadı ve mazlum fedakârlağıyla birlikte türk aile yapısını baba baba anlatan coen biraderlerci bir kara film var. engin günaydın'dan beklemediğim bir senaryonun yanında, isimlerini ilk bu filmle işittiğim ve işitir işitmez de kötü bir coen brothers imitation olacaklarını düşündüğüm taylan biraderler'in çıkardıkları taklitsel başarı/yetebilirlik (ya da "yetkin taklit" mi diyelim?) de çok çarpıcı - engin günaydın ve binnur kaya'nın aşmış-yarmış oyunculuklarınaysa diyebilecek tek bir sözüm yok. izlemiş olduğum en güzel türk filmlerinden birisiydi. teşekkürler.
