bir tanesinin peşinden kendi ruhu adına olabilecek en uzun mesafeleri koşmuş fakat elde ettiği şeyin sadece bir hiç olduğunu uzun bir süre sonra farketmiş ve bu aptalca "birinin peşinden koşma" eylemini bırakmaya karar vermiş erkektir. evet şimdi daha mutludur, hiç kimsenin peşinden koşmuyor olmak ve denk gelirse* kendi peşinden koşan 1-2 kadın olması egosunun tavan yapmasına yetmiş ve bir nevi suni huzura kavuşmuştur. suni olmasına sunidir bu huzur, yaşadığı mutluluk sunidir ama yinede kısa vadede mutlu olmasına yetmektedir. zaten bir süredir uzun vadede mutlu olmayı düşünmeyi de bırakmış artık anlık mutlulukları yakalamaya çalışmaktadır bu erkek.
hem neden hep birileri birilerinin peşinden koşmak zorundadır bunu da anlamamaktadır. neden insanlar sevdikleri insanlardan kaçarlar? neden kovalanmak isterler? bunlarında sorularını uzun zamandır kendisine sormaktadır. bildiği kesin bir şey varsa artık her şeyin, herkesin sahte olduğunu tam olarak öğrendiği ve eğer mutlu olmak istiyorsa bu sahteliğe bulaşmayıp, kendine yeni, küçük, senaryosunu kendisinin yazdığı ve oyuncuları kendisinin seçtiği, yine sahte bile olsa en azından kendi yönlendirdiği bir dünya yaratmış olmasının bugüne kadar yaptığı en makul şey olduğudur.
