geçen gün aldığım ikinci el kitabın bir sayfasında gördüğüm yazı. kitabı bir kenara bırakıp sözü düşünmey başladım, düşündüm ve ne kadar haklı olduğunu gördüm.
kemalistlerin büyük bölümünde, dincilerden öte bir bağnazlık mevcuttu. öyle ki, mustafa kemal'i sevmeme hakkın yoktur, devrimlerini eleştirme hakkına sahip değilsin, yaptığı icraatların yanlışlığını söyleyemezsin.
onlara göre mustafa kemal birdir ve türk milleti onun kulu ve elçisidir. evet, aynen budur düşünceleri. mustafa kemali sevmeme hakkın yok. neden? "çünkü o seni kurtardı." msutafa kemalin devrimlerini eleştiremezsin. neden? "çünkü o seni kurtardı." eleştirmeye başlarsan, önce be hey dürzü şiiriyle başlarlar hemen ardından "o olmasaydı adın richardson olurdu" ile devam ederler. hatta öyle ileri giderler ki "eğer bugün konuşabiliyorsan atatürk sayesinde" derler.
fazla sürmez, etraflarındaki örtmenlere "örtmenim atatürkü sevmiyor" diye şikayet ederler. sonra tek ayağın üstünde bütün ders beklersin. niye? düşündüğün için. niye? onlar gibi olmadığın için.
