babamın izin gününde, annemin işe giderken beni evde babamla bırakması. sonra babamın evde sıkılıp dışarı, arkadaşının yanına gitmesi. sonra benim tek başıma sıkılıp ben anneme gideceğim diye evden çıkmam. 3 km'lik yolun yarısına geldiğimde tek kanal olan trt'de gördüğüm eğitim filmlerini hatırlamam. hiç gerek olmamasına rağmen otobanda karşıdan karşıya geçmeye çalışmam. filmi yanlış hatırlayıp tam otobanın ortasında durmam, önce soluma sonra sağıma sonra tekrar soluma bakmam.bunu *bu esnada yardıra yardıra gelen yeşil bir otomobilin çarpması. yerde sayısız taklalar atmam. çarpan puştun beni yakındaki hastaneye götürürken ettiği küfürler. hastanedeki hemşirelerin beni tanıması ve anneme telefon etmesi. annemin beni kafamda dikişler, bandajlarla görmesi sonrasında tartışma çıkması. şoförün "sen benim kim olduğumu biliyor musun?" lafı üzerine annemin dişi panter gibi atlaması. ortalık hafiften yatışınca annemin bakışlarından tüm bunlara sebep olduğumu düşünmem ve korkmam. taburcu ederken doktorun "röntgen çektik, birşeyi yok ama kafasına vurmayın" lafı. eve dönüşte endişelerimde haklı çıkmam.
