bebeklere değişik bir isim koyma sevdasının sonucudur. sonu -su ve -can ile bitmeyen herhangi bir isim olması şiddetle tavsiye edilir.
bir gün bu ülkenin gâvur şehrinde en öz hakiki solcu bir partinin kadınlar kolu yöneticilerinden birinin evinde "bilinçlendirme toplantısı" 'na katılmıştım. aslında bence normal bir altın gününden pek bir farkı yoktu ama bana bakmayın siz, ben pek anlamam tatlısu devriminden... onlara kalırsa bal gibi bilinçleniyorduk ve ne çare ki onlara kalıyordu... il başkanının karısının giysisini, belde başkanının sevgilisinin saç rengini konuşarak türkiye'yi kapitalistlerden kurtarıyor, ezilenlerin haklarını savunuyor ve daha bilmem ki ne ideolojik şeyler yapıyorduk.
tarçınlı kek, patatesli börek ve radikalı sıkma eşliğinde çay içip bilinçlenirken; "türkiye'nin aydınlık yarınlarını yaratacak çocuklar doğurmuş" anneler, yan odada oynayan çocuklarına gelip yemek yesinler diye 3 ağızdan seslendiler:
irkilerek geriledim. 1-2 saniyelik suskunluktan sonra da kahkahayı bastım. "ne bu yahu" dedim, "bir salgın hastalık falan mı?"
yarı anlamaz yarı kızgın bakışları altında patladım: "ne yapıyorsunuz siz bu çocuklara böyle? yazık değil mi? bir kızım olursa adını solucan, bir oğlum olursa adını patlıcan koyacağım ben de, nasıl olsa burada çocuklara eziyet etmek serbestmiş!" dedim ve tabi ki anında devrimin onurlu bir neferi olmaktan afaroz edildim.
bir şey değil, tarçınlı kekten de oldum...! *
----
ek: bir de "havlıcan" var, o da üçüncü çocuğun ismi olmalı...
o zaman üç çocuk düşünmüyordum, solucanla* patlıcan* yetiyordu ama başbakan "üç doğurun" buyurduğu için bünyeyi zorlayıp bir de havlıcan* doğurmam gerecek.
