izlenmesi gereken filmler listesinin başında olan bir filmdir. yüzeysel bir şekilde övmek gerekirse, mükemmel, aşmış vs sıfatları kullanılabilir.
film insanı içine alıyor resmen, izlerken hep tedirgindim charlie fineman'ı kızdırır mıyım diye, film boyunca korktum ağzımdan bir şeyler kaçıracam da sinirlenip sağa sola saldıracak diye. film boyunca alan johnson'ın yakın arkadaşı oldum öğütler vermek istedim. genelde bu tarz filmler insanı bayar her zaman izlenmez, fakat bu filmde öyle bir şey yaşanmıyor. çünkü en az iki karakter üzerinden tahliller yapılıyor. karakterler o kadar ince işlenmiş ki, charlie fineman'ın çektiği acılar sonucu girdiği tramva, alan johnson'ın mutsuz evliliği bunlar ana noktalar, ama bir yandan doreen fineman'ın annesi ve babasının açısından, alan johnson'ın karısı bakımından da bol bol bakabiliyoruz olaylara ve hatta saksocu bayan remar açısından bile.
en başarılı sahnelerinden biri de, yerden bitme ukala avukatın, charlie'nin önüne ailesinin fotorafını atmasıydı, çığlıklar ve reign o'er meeeee..
