nilay ozer bundan daha iyisini yazamadı sanırım.
harika bir şiir:
ben bir ok eğitseydim on ikiden vururdu
zaman da dururdu sen yağmura karışınca
ey vahşi kavimlerin ölüm saçan yeninden
gürbüz başaklara damlayan vebalı ter
aşktın evet tanımlayıp öldürdüm
sıyrıldım yoksa kın niyetine bir kadın
merakımı hoş gör bahanemi esirge
ama yoksul pıtraklara dadandı senden önce
dalaş sözlerimin kılıcında akan yalım
öyle narin uzandın ki üstüme
bir ırmak bir vadiye ancak böyle uzanır
böyle rahat ve soluğu tutulmuş
nasıl geçilir baştan sona bir sokak
rüzgârın çarpıttığı yüzümde
dövüşerek kazanılmış yavuz çizgilerle nasıl
anlaşılır kılacaksın beni kendine
gel lastik yakalım herkesler mi uyumuş
keskin kokalım iğdelere karşı
yüreğinin atışı yüreğime denk değil
adımın dar birlikte yürümek mümkün değil
gerçek değil suçla seğiren göğsün
konuştum ya sonsuz uzatarak geceyi
