amatör ruhunu kaybetmemiş bir duayenin kulakların pasını sildiği, vuslat kokan konser. kısa sürdü ya da öyle geldi bilmiyorum, çok şarkı vardı daha sigaramın dumanıyla karışması gereken. kendisi de dedi zaten biste, "sanırım çok önemli yüz elli iki yüz şarkıyı söylemeyi unuttuk" diye. neyse dünya gözüyle gördük mutlu ve huzurluyuz.
ayrıca "sema gösterisiyle biten konser", diyerek son bir tanım yapmak ister bu deli gönül.
