çoğu insanda varolan durum, mahallemizde eski sol örgütlere bulaşmış bir amcamız vardı. 12 Eylül'de türlü türlü işkence görmüş kendi dönemindede baya bi aktif biriymiş. Bu amca cezaevi çıkışı devam etmiş bir süre yine eylemlere falan daha sonra iyice tasavvufa yönelmiş ve şu an baya dindar biri. Bir gün bir arkadaşım sordu,
+ ya celil abi sen bu kadar fanatiktim diyosun ee ne oldu da değiştin.
- oğlum tasavvuf kitapları okudum cezaevinde öyle ilgim başladı
+ nerden geldi peki abi aklına araştırmak, okumak bir anda
- Ceza evindeyken çok düşünme fırsatın oluyor. Hücre arkadaşım sağcıydı. Adam bütün gün dua edip duruyordu. O an düşünmeye başladım ulan biz yıllarca devrim'i savunduk. Devrim'in en önemli gereği olarak evrim'e bağlandık. Karşı taraf ise tam tersine dine, imana.
Eğer bizim teorimiz doğruysa hepimiz yok olup gidicez, yaptıklarımız boş bu teoriye göre hatta yaşamamızın bir anlamı bile yok. Ama ya onlar haklıysa? Ondan sonra başladım islam'ı araştırmaya nitekimde onlar haklı çıktı.
